Czym jest karta charakterystyki substancji? Opisuje ona głównie zagrożenia, którymi może skutkować użycie danej substancji. Oprócz tego, określa ona również procedury postępowania w przypadku, gdyby nastąpiła jakaś awaria, itp. W karcie charakterystyki dowiemy się również w jaki sposób powinno się magazynować daną substancję, aby nie wyciekła do środowiska.

Według rozporządzenia REACH każdy członek łańcucha dostaw, tj. producent, importer, użytkownik, musi mieć kartę charakterystyki substancji chemicznej w języku państwa, gdzie dana substancja będzie stosowana.

Zawartość karty charakterystyki substancji chemicznych

Co powinna zawierać karta charakterystyki? Przede wszystkim identyfikacje mieszaniny, przedsiębiorstwa, zagrożeń związanych ze złym użytkowaniem. Kolejna rzecz to informacja o składnikach, właściwości fizyczne i chemiczne danej substancji, jej stabilność i reaktywność. Karta opisuje jak należy postąpić w nagłych wypadkach, takich jak pożar czy uwolnienie się substancji do środowiska; co należy zrobić z jej odpadami oraz inne ekologiczne i toksykologiczne informacje. Dowiemy się również jak udzielić pierwszej pomocy w przypadku zatrucia. Ważne są również informacje o transporcie jak i te dotyczące przepisów prawnych.

Należy pamiętać, że zabronione jest używanie w swojej działalności zawodowej substancji i mieszanin, które są niebezpieczne i nie posiadamy do nich karty charakterystyki. Jeśli sami nie dysponujemy wiedzą, ani możliwościami, aby takie karty przygotować, zawsze możemy skorzystać z usług firm, które taką kartę nam dostarczą. Jedną z takich firm jest krakowski Consultchem - Więcej dowiesz się na http://consultchem.pl/karty-charakterystyki.html 

Tego rodzaju podmioty mogę przygotować kartę charakterystyki zarówno na podstawie oryginalnej karty w języku obcym, jak i receptury oraz sporządzić ją w wielu różnych językach. Firmy te mogą opracowywać karty charakterystyki dzięki:

• uwzględnieniu nowych zasad klasyfikacji i oznakowania;
• ocenie posiadanych przez zleceniodawcę kart charakterystyki pod kątem ich zgodności z obowiązującymi przepisami;
• pierwotnym danym, tj. recepturze;
• oryginalnym kartom z języków obcych, dostosowując ją do wszystkich szczegółowych przepisów w Polsce i Unii Europejskiej; karta może być przygotowana we wszystkich językach, które obowiązują w Unii Europejskiej, ale też poza nią.